Πατήστε το κουμπί κάτω για αγορά εισιτηρίων και επιλογή θέσης.

Σάββατο, 5 Οκτωβρίου, 8μ.μ.

Κυριακή, 6 Οκτωβρίου, 5μ.μ.

Η Ιστορία

Ένας ηλικιωμένος συγγραφέας, επιστρέφοντας από την κηδεία ενός αναγνωρισμένου συναδέλφου του και ανήσυχος για τη δόξα, ακόμη και αν αυτή έρθει μετά τον δικό του θάνατο, καλεί έναν συνάδελφο συγγραφέα και προσπαθεί να τον πείσει να γράψουν ο ένας τον επικήδειο του άλλου…

Σχετικά με τον συγγραφέα

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο αείμνηστος “πατριάρχης του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου”, έγραψε αυτή την ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία για έναν φανταστικό Έλληνα συγγραφέα που προσπαθεί να πείσει τον φίλο του να γράψουν ο ένας τον επικήδειο του άλλου για να προωθήσουν τους εαυτούς τους ως αναγνωρισμένους συγγραφείς. Η ευρηματικότητα και η πρωτοτυπία του Καμπανέλλη αποκαλύπτουν σκοτεινό, ποιοτικό και διαχρονικό χιούμορ.

«Στον “Επικήδειο”, το πρόσωπο στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, χωρίς να φαίνεται ή να ακούγεται, επικοινωνεί και αλληλεπιδρά με τον ηθοποιό στη σκηνή. Ο θεατής αρχίζει σιγά σιγά να τον φαντάζεται, να τον γνωρίζει και να οραματίζεται ακόμα και τις αντιδράσεις του… Ουσιαστικά, είναι ένας διάλογος όπου έχει αφαιρεθεί μία από τις δύο “ομιλίες”, και όμως αποκαλύπτονται και οι δύο μέσω των λόγων του καλούντος.» – Ιάκωβος Καμπανέλλης

«…Η παράσταση του Μάικλ Δουκάκη στη Νέα Υόρκη ήταν καθηλωτική. Η ιδιοφυής συναισθηματική του νοημοσύνη εκτοξεύθηκε σε μια αξέχαστη ερμηνεία, η οποία είχε την ιδιαιτερότητα να σε κάνει να γελάς και να συγκινείσαι ταυτόχρονα, με ποιοτικό, σκοτεινό και σύγχρονο χιούμορ.

…Ο “Επικήδειος” έχει ερμηνευτεί από πολλούς ηθοποιούς κατά καιρούς, αλλά ο Δουκάκης μαγεύει το κοινό με την ειλικρίνεια, την ανθρωπιά και την απόλυτη ταύτισή του με αυτό που ήθελε να εκφράσει ο Ιάκωβος Καμπανέλλης…» – Γιάννα Κατσαγεώργη, Αρχισυντάκτρια του “Εθνικού Κήρυκα”.

«Στο Θέατρο Αλκμήνη, στην Αθήνα, ο Μάικλ Δουκάκης έδωσε την ερμηνεία της ζωής του, με όλα τα στοιχεία υπερβολικά και διογκωμένα, έτσι ώστε η απόλυτη τιμή προς τον τιμώμενο να γίνει στοιχείο για διασκέδαση στο τέλος της ζωής του. Ο συγγραφέας έγραψε και ο ηθοποιός απέδωσε όλη την γκάμα των κωμικών παραλλαγών…

…Το κοινό δεν σταμάτησε να γελάει με τη φιλοδοξία και τα κόλπα του ήρωα. Ο Μάικλ Δουκάκης μου θύμισε τον εξαιρετικό αείμνηστο Θύμιο Καρακατσάνη. Η παράδοση κρατάει καλά και χαίρομαι που ένας νεότερος άνδρας τιμά την γενιά του. Μην το χάσετε.» – Ανθούλα Δανιήλ, Συγγραφέας, Θεατρολόγος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας.

«…Ο κύριος Μάικλ Δουκάκης ανταποκρίνεται με άψογη τεχνική και ταλέντο στις απαιτήσεις αυτού του ρόλου. Καθώς μπαίνει στη σκηνή, ακούμε κυριολεκτικά τη σιωπή του να μιλά εύγλωττα μέσα από την κίνηση και τις εκφράσεις του προσώπου του. …Ο κύριος Δουκάκης διαμορφώνει, κομμάτι-κομμάτι, τον δραματικό χαρακτήρα. Δεξιοτεχνία απαράμιλλη.

Αναμφίβολα, ο κύριος Δουκάκης με σαφήνεια λόγου, εναρμονισμένες κινήσεις, αλλά και το κοφτερό βλέμμα του, μέσα από το οποίο εισχωρεί ο πανούργος ήρωας που θέλει να πείσει τον συνομιλητή του στο τηλέφωνο, μας δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία σαν αόρατη μουσική φωτός που δονεί το κοινό.» – Καλλιόπη Γ. Ραπανακη, Θεατρολόγος, Θεατρική Κριτικός.

«Η σκηνοθέτης Τατιάνα Σκανατόβιτς χρησιμοποίησε με θαυμάσιο τρόπο το κείμενο του Καμπανέλλη, προσφέροντας στο κοινό μια ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία, χάρη και στην υπέροχη ερμηνεία του Μάικλ Δουκάκη. Η ανθρώπινη φύση, σε όλο της το μεγαλείο, και ταυτόχρονα χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, αρκεί να τιμηθεί, ακόμα και μετά θάνατον, ακόμα και αν δεν το αξίζει. Όλα για τα μάτια του κόσμου, όλα για εντυπώσεις, επιφάνεια και λαγνεία για να φανούν. Οι εξαιρετικές μουσικές επιλογές και ο ατμοσφαιρικός φωτισμός του Βαγγέλη Σάγρη, καθώς και η μεταμόρφωση του Δουκάκη από την μακιγιέζ Ναϊάδα Σάγρη, συνέβαλαν σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Το κοινό γελούσε ασταμάτητα κατά τη διάρκεια της παράστασης και καταχειροκρότησε τον ηθοποιό, επαινώντας το μοναδικό ταλέντο του Μάικλ Δουκάκη.» – Νίκος Μπατσικάνης, Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών.

«Μέσα από την εξαιρετική απόδοση της μοναδικής θεατρικής ιδιοφυΐας του Μάικλ Δουκάκη, ο “Επικήδειος” είναι επίκαιρος, πολύ επίκαιρος. Τι ηθοποιός! Τι ιερή οργή, διονυσιακή και αστείρευτη. Φαντασμαγορική αμφισημία, άνθρωπος-ορχήστρα, ας παίζει πάντα μόνος του, με χιλιάδες θεατές να γελούν εκστατικά μπροστά του. Αυτή η παράσταση δεν πρέπει να χαθεί.» – Κωνσταντίνος Μπούρας, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας.